in my imagination you're waiting lying on your side

Bruno Barnett

II D ◆ zastępca przewodniczącego ◆ synalek pani dyrektor ◆ siedem lat w Anglii
 angielski i francuski ◆koło historyczne ◆ męska sekcja pływacka

Najbardziej złośliwi z członków koła historycznego twierdzą, że matka Brunona siedemnaście lat temu nie zostawiła go w lesie na pastwę dzikich zwierząt tylko dlatego, że była zbyt zajęta pozyskiwaniem funduszy na rozbudowę szkoły, w której aktualnie była dyrektorką. Ile z tego jest prawdą, można się tylko domyślać; faktem jest natomiast, że pani Dunajska wolałaby, żeby jej syn miał trochę więcej klasy, i nie szczędzi w środkach, aby swe jedyne dziecko zreformować.

Bruno wydaje się mieć to wszystko gdzieś - ba, zachowuje się tak, jakby za wszelką cenę chciał pokazać rodzicom, że on ich wymagań spełniać nie będzie. Nietrudno jest wyobrazić sobie, dlaczego jest tak niezadowolony ze swojej sytuacji - nie dość, że od najmłodszych lat musi udawać grzecznego synka znanego lekarza i pani szefowej, to jeszcze tuż przed siedemnastymi urodzinami zmuszono go do powrotu do Krakowa z wygodnego Londynu.
Zabrano go z Anglii, a on zabrał Anglię ze sobą. Rzadko się uśmiecha, patrzy na wszystkich lodowatym spojrzeniem i raczy upiornymi historyjkami rodem z horrorów. Wkręca się na każdą imprezę, na której go nie chcą, a uczy się tylko tyle, ile musi; z niektórych przedmiotów jest pierwszym uczniem wyłącznie dlatego, że akurat przed klasówką był chory i z braku lepszych zajęć postanowił się trochę pouczyć. Zapisał się na koło historyczne po to, żeby popatrzeć na ładne dziewczyny, a zastępcą przewodniczącej został na życzenie mamusi, przerażonej postawą Brunona.
Szybko pływa, lubi męczyć swojego szczura, kłóci się z nauczycielami, bo może (oczywiście, tylko w jego mniemaniu), a na śniadanie pożera jajka z bekonem. Czasem się zakochuje, ale nie potrafi tego jakoś po ludzku okazać; biada więc tej, która mu się spodoba.

Na zdjęciach Russell Giardina. Zapraszam do wątków, powiązań, wszystkiego!